Il primo mese

Ciao a tutti,

Ik kan me al geen gewoon Belgisch huis voorstellen, met 2 verdiepingen en een gezellig tuintje.
De beige kleurige appartementen, met elk hun eigen balkonnetje, met daarop de was uitgestald lijken elke dag meer en meer 'normaal'. De eerste weken was het erg wennen, om op zo'n kleine oppervlakte te wonen en niet gewoon naar buiten een wandeling in de tuin kunnen maken.
Op het heuvelig landschap word ik in elk geval niet uitgekeken.

Om verder te gaan op mijn vorig blogbericht, de meeting in Irsina was gezellig.
Het was fijn om de 6 andere studenten te ontmoeten en hun verhalen te horen.
We ontmoetten meisjes die vorig jaar op uitwisseling geweest waren. Elk maakten ze een dia voorstelling over hun ervaring. Heel erg mooi om te zien en vooral fijn om te weten, dat wij dat volgend jaar ook hebben. Een jaar vol ervaringen die we nooit meer zullen vergeten. Naderhand moesten we op de foto. Michele, mijn personal assistant wou continue foto's van mij maken. Hij is heel oud, maar echt zo grappig. Om de 2min zei hij: ' bel me als er een probleem is.' Het probleem trouwens is dat hij alleen maar Italiaans spreekt. Probleem of niet, hem zal ik de eerste maanden niet kunnen bellen. Hij had zijn kleinkind mee, héél schattig kleintje met donkere krullen. Ook zij kon er niet aan ontsnappen en moest op de nek bij de 'Belg' van Michele.

Ondertussen ga ik al 3 weken naar school. Met de dag gaat het beter en beter. Ik heb nog steeds geen boeken en ook zijn mijn Italiaanse lessen nog steeds niet gestart! Ik ga vanaf nu van 8u 's morgens tot 2u 's middags naar school. Redelijk vermoeiend want buiten Duits, Engels, Frans en wiskunde kan ik niets volgen. Ondertussen is er wel al vooruitgang geboekt, ik heb 5 lessen mogen kiezen; Duits, Engels, Frans, Italiaans en wiskunde. Waarvan engels en Italiaans verplicht zijn. Deze vakken ga ik waarschijnlijk in het 5e jaar volgen (het laatste jaar dus) want nu zit ik nog in het 4e jaar. Voor italiaans gaan ze me naar het 2e jaar verplaatsen, omdat daar nog grammatica wordt gezien. Of ja dat veronderstel ik toch, want ze veranderen hier van gedacht met de minuut. Ze snappen trouwens ook niet dat ik al afgestudeerd ben en helemaal geen punten nodig heb voor volgend jaar. Communicatie tussen leerkrachten en directeur loopt precies niet zo vlot op dat vlak. Maar we zien wel, alles komt inorde.

Ik zit trouwens in een echte meisjes klas. Niks voor mij dus, ik heb al direct een klasruzie meegemaakt, 2 meisjes die vechten om een jongen. CHE BELLA
Ik heb gemerkt dat mijn school veel investeert in uitstapjes. Zo gaat het 4e jaar naar Parijs en het 5e gaat naar Bologna. Natuurlijk ga ik van beiden profiteren :)

De middagen verlopen erg rustig, Italiaanse jongeren leren heel de namiddag. Ik denk soms dat die 1 blad per uur leren. En er zijn niet eens testen op school. Maar oke, voorbeeldige studenten. Perfect voor mij, om mijn blog bij te houden, mijn slaaptekort in te halen en de stad te verkennen. Er is trouwens 's namiddags ook helemaal niets te doen. Want al de winkels sluiten om 1u en gaan terug open rond 17u. Dus rond 19u ga ik meestal naar de supermarkt of inkopen doen. Gister heb ik mijn broertje vergezeld naar Matera. Hij gaat daar naar het conservatorium, om hoorn te spelen. Matera is een hele oude stad, opgedeeld in het oude en het nieuwe gedeelte. Het oude gedeelte is nog identiek aan hoe het vroeger was. Heel mooi om te zien. Er wonen zelfs nog enkele gezinnen in het oude gedeelte.

Vorige zaterdag heb ik Forenza bezocht, een heel klein bergdorpje waar 2 meisjes uit mijn klas wonen. We waren samen met de klas gaan eten in een bar. We aten koude pasta met tomaten en mozarella, daarna soort omelet en om aftesluiten cake met wortels en noten. super lekker. Na het eten maakten we een toeristische wandeling door het stadje en dronken we een koffietje. Enorm gezellige namiddag met de meisjes van mijn klas. Ook mijn zus was meegekomen, zij ging eten met 2 vriendinnen van haar klas.


Komende zaterdag ga ik mijn eerste feestje meemaken, Savino wordt namelijk 18. We zijn vorige week samengekomen bij Rosanna om een filmpje voor hem te maken en om te kijken wat we voor hem gaan kopen. En om het fotoalbum voor Sofie te maken. Zij is een duits meisje dat hier vorig jaar zoals mij een jaar heeft gewoond. Ze arriveert zaterdag voor het feest van Savino. Ik ben zenuwachtig om haar te ontmoeten, blijkbaar lijkt ze heel veel op mij. Rosanna heeft trouwens een zusje, laetitzia van 2 jaar! Enorm schattig.

Het is algemeen bekend dat italianen erg gelovig zijn. Ook dit heb ik al met eigen ogen gezien. Ik ben samen met Romina, Savino en Marika naar een soort van congres gegaan over 'geloven'. Het was vrijwilligerswerk en moesten zorgen dat al de priesters, bezoekers een dossiertje ontvingen en hun lidgeld betaalden. Daarna begon het congres, het ging over samen 1 familie zijn. Iedereen zat in een grote zaal, met vooraan belangrijke mensen van de kerk. Wij zelf hebben het congres niet bijgewoond, te saai blijkbaar. Sommige priesters vielen zelfs in slaap. We zijn samen met Tonio, een andere vrijwilliger een ijsje gaan eten en we bezochten een fontein. Van deze fontein moest men drinken, als teken van het geloof.

Buiten de mooie en fijne momenten heb ik ook al iets minder fijn meegemaakt. De nonna van Floriane, een meisje uit de klas van Marika was gestorven. We gingen naar de kerk om haar bij te staan. Geheel anders dan in België. Ik denk bijna heel het dorp kwam samen aan de kerk. in een lange rij liep iedereen door het middenpad naar binnen tot aan het altaar. Daar stond de familie en iedereen gaf hen 2 kussen. De mis is denk ik vooraf gegaan, lijkt me raar dat er geen mis zou zijn. Aan de ingang van de kerk lagen bloemen en kransen.

In tegenstelling tot het minder fijne moment heb ik ook al een huwelijk gezien. Onze buren Pino en Francesca trouwden. De kerk was heel erg mooi versierd met roze doeken en overal in de kerk stondne mooie witte en roze bloemen. Aan de ingang van de kerk stonden 2 grote potten met bloemen met in de bloemen rijst. De avond voordat iemand trouwt wordt er een soort van ceremonie gehouden bij het huis van de bruid. De bruidegom staat dan op het balkon en de rest benenden. Te vergelijken met Romio en Julia werd me verteld. Ondertussen is het de bedoeling dat de buren hun huis versieren (wij dus), hun balkon en deur werden versiert met bloemen en witte doeken. De dag erna kwam Francesca taart brengen en snoepjes. Speciale snoepjes die altijd gegeven worden als iemand trouwt. Soort van suikerboon met binnenin een noot. Heel lekker wel.

Er is deze week ook heel erg veel bezoek geweest. Soms voel ik me wel beetje bekeken. Iedereen komt langs om mij te zien. Zoals de nichten van Pina. Heel lieve vrouwen, die in elke mogelijke taal met mij probeerden te praten. En me om de twee minuten eten aanboden.

Ik heb hier trouwens in Palazzo iemand ontmoet uit Aerendonk! EINDELIJK na 3 weken nog een vlaams kunnen spreken. Donato en Monique zijn al 30 jaar getrouwd en wonen ook al zolang in Aerendonk. Donato is van Palazzo en Monique van Belgie. na 2 jaar waren ze hier nog eens op bezoek. Heel fijn om hun te ontmoeten. Ondertussen zijn ze wel al terug naar huis.

Het is ongelofelijk hoe erg Italië verschilt met België. Ten eerste is het hier al heel normaal als de elektriciteit uitvalt, ook internet werkt niet optimaal en het water durft wel eens koud worden. Dingen die helemaal niet verwacht had. Maar gelukkig gebeurt dit niet dikwijls. 1 keer per week maximum. Ze zijn hier trouwens ook vanaf gisteren begonnen met sorteren. Voor gisteren werden al de resten gewoon in 1 zak geduwd. voedsel, plastiek, karton allemaal samen. Iedereen is nu bezig met alles vanbuiten te leren. Plastiek in deze zak, karton daar. Heel raar voor mij, want voor mij is dat dood normaal. Ze vroegen trouwens ook of ik stiekem al gestudeerd had, omdat ik wist in welke zak alles moest. Ze begrepen gewoon niet dat dat voor mij gewoon was en ik gewoon niet beter wist.

Voordat ik het vergeet. Ik heb hier al konijn en paard moeten eten, vriendelijk geweigerd wel!
Het eten is hier echt perfect, maar dat kon ik gewoon niet eten.


Het gaat trouwens steeds beter en beter met mijn italiaans. Ik kan een beetje spreken en verstaan gaat al heel erg goed. Ik hoop snel italiaanse lessen te krijgen, het is redelijk frustrerend om niets te kunnen zeggen :D

Dinsdag vertrek ik op AFS weekend, Heel fijn want ik ga twee belgische meisjes terug zien ! en natuurlijk ook de anderen die ik leerde kennen in Rome. Wordt alvast een fijne week!




Tot de volgende,

mis jullie !