La bella Italia

La bella Italia

dinsdag 27 december 2011

Natale


Buon Natale !
(vrolijk kerstfeest)

Eerst en vooral wil ik iedereen een schitterende kerst wensen, ik hoop dat iedereen een warme- en gezellig kerst mocht meemaken!

De maand december, een maand vol geluk. Zoals ik eerder vertelde is november een sombere maand voor de Italianen. Gelukkig zijn de donkere dagen en de depressies van november snel vergeten.

Stilletjes komt er meer leven in de stad want al de jongeren die naar de universiteit gaan komen terug rond kerst. De mensen waren vrolijker, druk in de weer voor kerst. Een aangename sfeer.
December wordt hier wel eens de maand waarin de feesten beginnen genoemd. Het eerste feest op 6 december is Sint-Nicolas. Er worden geen cadeautjes gebracht zoals bij ons. Er wordt een groot vuur gemaakt in het midden van de pleintjes, meestal dichtbij een kerk. De inwoners rondom het plein maken pasta, taartjes, cake en brood met olie dat op een bbq wordt geroosterd. Er worden typische Italiaanse liedjes afgespeeld, er wordt gedanst en de kleine kindjes spelen rond het vuur. Heel fijn want zo komt heel het dorp weer eens samen want doordat de temperaturen in december wel eens durven dalen tot onder de 10°C is dat niet bepaald goed voor het sociaal leven. Italianen houden niet van koude en komen niet graag buiten met deze 'koude'. Rond 11u wordt het feest afgesloten met een spetterende vuurwerkshow.

Op 7 december besloten we om de kerstboom te zetten. Het is normaal de traditie dat iedereen de kerstboom zet op 8 december, want dat is de dag dat de engel Gabriël aankondigt dat Maria zwanger is. Op die dag werkt er trouwens ook niemand en zijn de scholen gesloten. Aangezien hier alles op het laatste moment moet gebeuren, verlichting bijhalen, kerstversiering aankopen besloten we om op 7 december te beginnen zodat de dag nadien er voldoende tijd was om ons nog te voorzien van het nodige. We begonnen aan het karwei rond 7u s'avonds, de kerstmutsen werden erbij gehaald, nonna kwam langs om alles in de gaten te houden en op de achtergrond werd er kerstmuziek gespeeld. Rond 12u 's nachts waren we eindelijk klaar. De dag nadien stond ik vroeg op, we gingen naar de supermarkt om ons te voorzien van buiten verlichten, 's namiddags werd het balkon verlicht, de rode tafellakens bovengehaald, de kerstbloemen aangekocht. Kortom het huis werd in eens kerstjasje gestoken.

's Avonds werd er naar de kerk gegaan, daarna werd de levendige kerststal bezocht. Er werd een heel dorp nagemaakt in de kleine straatjes van Palazzo met
kinderen die de inwoners voorstelden.
(de baby in de kribbe is écht)


Nadien was er een optocht waarbij ze het standbeeld van Maria in de hoogte hielden en de rest volgde met een kaars in de hand. Natuurlijk moest dit feest ook gevierd worden en werd er een ander vuur gemaakt, weer maakten de buren pasta, brood, cake, suikerspinnen en werd de avond afgesloten met vuurwerk.



8 december was ook de verjaardag Marco, de peter van Matteo, voor zijn verjaardag gingen we op 11 december eten op een soort van boerderij waar alle producten vers gemaakt worden. We kregen een 4 gangen menu en later lieten ze me nog enkele meertjes zien waar het heerlijk vertoeven is in de zomer.

Op 19 december ben ik met school naar Bologna vertrokken. Een soort van universiteitorientatie. Wanneer we na 9 uur eindelijk waren aangekomen om 8u 's morgens,
werden we verwacht voor een engels theater 'The importance of being earnest.' Zoals te verwachten viel iedereen na 5 minuten al lekker inslaap. Nadien werd er een stadswandeling gemaakt en hielden we halt bij verschillende faculteiten. 's Avonds werd er uitgegaan in het centrum van Bologna. De dag nadien hielden we nog even halt in forli. De universiteit van Forli is een onderdeel van de universiteit van Bologna. Voor mij een interessante ervaring, het werd me meer duidelijk hoe de Italiaanse universiteit werkt en ik leerde weer vele andere mensen kennen uit andere klassen. Zo kreeg ik de laatste dag een cadeautje van een meisje, chocolade in de vorm van een hartje waarop stond: 'ti voglio bene'. Gekke Italianen.

Op 21 december stonden we alweer terug
in Palazzo San Gervasio. De dag nadien ben ik niet naar school gegaan, ik was enorm moe van de reis, maar ik ben wel mijn rapport gaan halen:
Italiaans: 6
Frans: 7.5
Engels: 8
Duits: 8
Wiskunde: 7
LO: 9
Tevreden dus en beste van de klas.

Vrijdag was het eindelijk de laatste dag van het trimester. De schoolperiode voor Kerstmis werd afgesloten met een show. Waarvan ik deel uit maakte. Annie (USA), Rachel (Aus) en ik werden verplicht om samen met enkele anderen italiaanse kerstliedjes te zingen. Er werden optredens gedaan en er werd een sketch opgevoerd. Om het helemaal af te maken gaf de directeur van de school een drumconcertje. ( Hij is heel raar, ziet er heel streng uit, zegt nooit iets en draagt altijd een zonnebril, ook wanneer de lucht zo donker is dat ge bijna niets ziet) Het was dus een verrassing voor iedereen in de zaal.

De dag nadien arriveerden de zus van mijn mama die in Imola, 20 minuutjes van Bologna woont. Zij is getrouwd met iemand van Palazzo, maar verhuisde naar Imola ivm werkzekerheid.
Zij hebben twee kinderen. Daniele 17 en Valeria 24.
Samen met hun gingen we 's avonds uit en werden er allerlei spelletjes gespeeld. Er was vanalles te vertellen want ze hadden elkaar al een jaar niet meer gezien. De dag erna werden werden we verwacht bij Nonna, samen met zia Antonella, zia Maria(imola) en ons gezin vierden we kerstavond.

Er werd enorm veel eten op tafel geserveerd en rond 11u werden de cadeautjes verdeeld. Van mijn gezin kreeg ik een doos met zeep en shampoo, heerlijk geurtje.
Van zia Maria kreeg ik shmink en van zia Antonella kreeg ik een armband. Rosalba, de oma van een vriendin schonk me een mandje met handdoekjes, ze wilde me iets geven waar ik de rest van mijn leven plezier van zou hebben. Haar dochter overleed verleden jaar en was de beste vriendin van mijn Italiaansemama..
Ze beschouwt me nu als de dochter van de beste vriendin van haar dochter. Enorm lief!
Toch even een traantje weggepinkt! Om 12u ging ik met al de neven en nichten en vrienden naar de kerstmis. Die irriterend genoeg tot 2u duurde :D. Ondertussen heb ik het wel een beetje gehad met naar de kerk gegaan. Elke zondag een uurtje oké. Maar zondag ben ik om 06.00u 's morgens naar de mis gegaan met Daniele en Zia Antonella. Het is hier in Palazzo een traditie dat men 9 dagen voor kerstmis elke dag om 06u naar de mis gaat. Ik beloofde haar dat ik 1x zou meegaan en ja belofte maakt schuld. Maar om 7u gingen we samen naar de bar om daar een heerlijk ontbijt te nemen.


Kerstdag werd hier thuis gevierd, rond 1u begonnen we te eten. We begonnen met een glaasje prosecco.Er waren meer dan 5 verschillende soorten antipasta, als primo werd er 1 soort pasta geserveerd, en per secondo waren er nog eens 2 verschillende gerechten. Waaronder konijn natuurlijk. Het diner werd afgesloten met een chocolade moelleux en een schotel fruit vol met exotische vruchten. Tussen de verschillende gerechten werden er spelletjes gespeeld, allemaal voor geld. iedereen zette 3 of 4 euro in. We speelden tomobola, enorm populair, tresette, uno, en verschillende andere kaartspelletjes. Natuurlijk verloor ik al mijn geld al redelijk snel ! MAAR niet getreurd: ongeluk in het spel is geluk in de liefde!
Ik hoopte stiekem dat het feesten nu gedaan ging zijn want ik ben toch al enkele kilo's aangekomen. Maar ik denk dat dat nog even duurt vooraleer de feesten voorbij zijn. Op 26 december was het de verjaardag van nonna en als we eten bij nonna is het altijd feest, meer uitleg hoef ik daar niet bij te geven denk ik zo.
Om kerst helemaal af te sluiten ben ik gister naar een kerstfilm gaan kijken samen met mijn zus, giuseppe, luigi en Romina.


Ik ben een beetje zenuwachtig voor nieuwjaar. Ik weet totaal niet wat te verwachten!
Ik heb wel al opgevangen dat ze hier evenveel eten met nieuwjaar als met kerstmis!
Niet getreurd, ik ben in december begonnen met naar aerobic te gaan, dus na de feest wordt dat er allemaal weer afgetraind, hoop ik.

Geniet van jullie vakantie,
Geniet van de feest,
Eef en Zoë, doe jullie best in de blok !
en Fem, zorg ervoor dat ik een avond in het reuzenrad win he!

luve you guys en mis me x





zondag 20 november 2011

Dreams come true

Ehi amici miei,

De tijd vliegt hier voorbij ! Ik kan bijna niet geloven dat ik hier al meer dan twee maanden ben. Ongelooflijk hoe goed het me bevalt. Ook mijn Italiaans wordt elke dag beter en beter. Natuurlijk nog steeds niet vloeiend. Op school gaat ook nog steeds alles zijn gangetje. Al verveel ik me wel nu en dan, maar daar komt verandering in. Mijn AFSverantwoordelijke heeft me voorgesteld om enkele Italiaanse lessen te gaan volgen in het 2e en 3e jaar. Kwestie van mijn Italiaans te verbeteren en de tijd nuttig in te vullen.


Zoals ik in mijn vorig blogbericht vermeldde heb ik de
ze maand een nieuwe stad bezocht, Irsina. Heel klein stadje vol geschiedenis. Natuurlijk ook altijd heel fijn om de andere AFS-ers van mijn comité terug te zien. We namen een kijkje in een authentiek pastahuis waar alle deegwaren vers worden gemaakt zoals koekjes, pasta, brood. Heel lekker trouwens!

Doordat ik zaterdag ook naar school moet heb ik weinig tijd om dingen in het weekend te doen. Best jammer want het is echt zwaar om 6 dagen per week naar school te moeten. 'S avonds wordt er steeds minder en minder uit gegaan omdat het zo koud is. Italianen zijn echt gevoelig voor deze 'koude' temperaturen. Iedereen is gewoon ziek of ze vinden het te koud om uit te gaan. Er zijn ook steeds minder en minder feestjes. Ik verveel me gelukkig nog niet, maar het wordt toch tijd dat de feestdagen eraan komen zodat er weer wat te beleven valt.

Op 29 oktober begon onze herfstvakantie. We kregen 4 volle dagen vrijaf! 31 oktober was het halloween en dit heb ik ook gevierd natuurlijk. Eerste keer dat mijn broer vroeg of ik met hem mee wou gaan. Samen met hem en zijn vrienden gingen we naar een rockfeestje. Viel weinig te beleven dus besloten we om naar het huis van een vriend te gaan. Was een uitstekend idee want daar werd gegeten en gedronken à volonté. 'S avonds zagen we in de straten trouwens heel veel kindjes rondlopen die deur en deur gingen. De ene al wat mooier verkleed dan de andere. Op 1 november gingen we eten bij nonna, zoals de traditie dat voorschreef. Het leek wel een feest, zoveel eten. Nadien werden we uitgenodigd bij vrienden van mijn gastouders, hun zoon was 18 geworden. Man man en knap! We dronken koffie en aten taart. Ik heb me die namiddag heel erg goed geamuseerd. 2 november begon goed, ik werd gewekt door de deurbel die 10tallen keren ging. Het is hier de traditie dat de kindjes huis aan huis gaan voor snoepjes. (met halloween en op 2 november) Wanneer ik de deur opende zeiden ze: 'è cotto o non è cotto?' Dan is het natuurlijk de bedoeling dat je zegt: 'è cotto' en geef je snoepjes of fruit. Ze beginnen de ronde al erg vroeg. Rond half 8 ongeveer, kwestie van zoveel mogelijk snoep te verzamelen. Nadien gingen we naar het kerkhof, helemaal anders dan bij ons. De graven zitten in een soort van kapel, niet onder de grond. Maar niet getreurd, we werden getroost met opnieuw ETEN. Het was een gerecht dat al eeuwen oud is en in elke familie gegeten wordt op 2 november, granen met vino cotto, granaatappel en noten. Het lijkt een rare combinatie, maar het was verrassend lekker.

De weken nadien ben ik nog meegaan met mijn broer en zijn vrienden. Zijn echt heel fijne mensen waar ik me goed mee amuseer. Ook ben ik nog gaan uiteten met de vrienden van mijn ouders en hun zoon die 18 geworden was. Voor de rest ga ik ook soms naar de pub. Er is één pub in Spinazzola, 10 minuutjes van mijn thuis. Heel gezellig want doordat er maar één is gaat iedereen daar naar toe.

Deze week is voorbij gevlogen, gister was er een soort van manifestatie op school. We gingen allemaal naar de sporthal waar leerlingen van onze school optraden. Er werd gezongen, coverbands, dj. Een groot feest. Iedereen danste non-stop. Heel fijn om zoveel gelukkige mensen samen te zien. Vandaag ben ik met school naar Bari geweest. Er vond een fiera plaats met infostanden van al de universiteiten over heel Italië. De leerlingen konden informatie verzamelen of testen afleggen. Samen met Valeria en Michele heb ik ook een bezoekje aan de zee gebracht!


En natuurlijk om de week af te sluiten was er een feest. Adele uit mijn klas werd 18. Heel gezellig feest in een pub met veel drank en eten. Zoals gewoonlijk werd er een film afgespeeld die de klas voor haar maakte en om 1u werd de verjaardagstaart aangesneden.

Het valt heel erg op dat Italianen veel aandacht besteden aan verse producten. Hier wordt nooit iets gegeten uit de diepvries en elke dag wordt er naar de winkel gegaan om vlees, vis of groenten te gaan kopen. Mijn nonna maakt ook zelf worsten in de winter en focaccia!

Je proeft de zuiderse zon in het fruit en de groenten, heerlijk !


Weetjes:
-Elke leerling heeft hier een 'libretto'. Wanneer ze geen zin hebben om naar school te komen of ziek zijn kunnen ze dat hierin schrijven en moeten ze dit afgeven. Zodat ze weten wie wel of niet op school was. Het fijn van dit boekje is dat je zo vaak afwezig kan zijn als je zelf wil. Als het boekje vol is, geen probleem dan krijg je een ander boekje.
-Ik ga elke zondagavond naar de kerk. Opvallend is dat er veel jonge mensen zijn. Er wordt heel veel gezongen en is verbazend genoeg niet saai.



Tijd om te gaan eten (alweer)
Zie jullie later,


Un bacino,
Lina


donderdag 20 oktober 2011

connecting lives, sharing cultures



Buongiorno!

Alles gaat hier rustig zijn gangetje. Ik heb mijn dagelijks ritme al goed gevonden, dit wil zeggen dat ik me geaccepteerd voel door de familie en me op dit moment al heel erg goed thuis voel. Alhoewel ik nog steeds 'het meisje uit België ben'. Ook op school gaat alles goed, ik voel me heel goed in de klas. Iedereen praat tegen me en is geïnter
esseerd in mijn leven in Belgie. Ook betrekken de leerkrachten mij zoveel mogelijk in hun lessen, al is dat vaak wel moeilijk aangezien ik nog geen italiaans kan.

Ondertussen zit ik al 6 weken in italie, vorige week ben ik naar mijn eerste AFS camp gegaan dat maandag startte tot en met vrijdag. Het kamp vond plaats in Castellaneta, aan de zee. 40 studenten van Puglia en Basilicata kwamen hier samen. Op dit kamp konden we onze eerste indrukken verwerken, want niets is hetzelfde als in België. Gedurende deze 4 dagen werden we verdeeld in groepjes. In deze groepjes konden we discussies voeren over de positieve dingen op school en in de families of oplossingen zoeken voor de minder positieve dingen. Er werd ons geleerd dat niet all
es perfect kan gaan, maar dat we het positieve moeten halen uit de negatieve dingen.

Ook moest iedereen een persoonlijk interview ondergaan. Er werd ons gevraagd om de school, familie en afs een score te geven van 0-10. Ik mag mezelf echt gelukkig prijzen want ik had eigenlijk niets negatief te zeggen. In mijn groep waren toch wel enkelen die het minder goed getroffen hadden. School, familie en vrienden alles gaat vlotjes!
Naast het serieuze werk was er ook genoeg tijd om verhalen uit te wisselen met andere studenten. 's Avonds waren er gezellige avonden op de hotelkamers. Enorm speciaal om met zoveel verschillende culturen samen te zijn. Sanne en Isabelle waren ook in Castellaneta, zij zijn twee meisjes uit België. Heel goed om nog eens terug nederlands te spreken, al was het soms makkelijker om gewoon engels te spreken met elkaar. Ook in het hotel werden we natuurlijk aangestaard, iedereen wou weten waar we vandaan kwamen. AFS organiseerde de laatste dag van het camp een kleine talentshow. Er werden spectaculaire en unieke dingen gedaan. Ik genoot echt van het kamp, maar ik was ook heel erg blij om terug om terug naar mijn 'thuis' te gaan.

Afs organiseert de komende maanden ook elke maandag een uitstap, vorige maandag hebben we matera bezocht. Een heel mooie stad die nog een authentiek oud gedeelte bezit. Deze stad is ook genoteerd in de lijst van unesco. Natuurlijk altijd fijn om de anderen van mijn comité terug te zien. We sloten de dag af met een heerlijk ijsje EN panzarotti. HEERLIJK. De volgende uitstap is gepland voor maandag. We gaan Irsina bezoeken, een dorpje in de bergen.

Er gebeuren weinig dingen door de week. Dit komt vooral omdat het weer behoorlijk koud aan het worden is. Vorige dagen is het soms tot 10°C geweest, maar deze week is het al terug 20°C. Vandaag zelfs 23°C. Door dit koude weer komen italianen niet graag buiten. We gaan wel soms s'avonds met Romina cruisen. Wat ook altijd dolle pret is. buiten het afs camp en de uitstap naar matera heb ik weinig gedaan. In het weekend ben ik wel nog naar een verjaardagsfeestje gegaan. Het is ongelooflijk hoe groot de feestjes zijn voor hun 18e verjaardag. Iedereen is welkom, ookal ben je niet uitgenodigd. Er is ongelooflijk veel eten en drinken en toch even vermelden, italianen zijn niet zo braaf met een beetje alcohol in hun lijf :)


Wist je dat:
- Italianen altijd hun haren föhnen. (anders word je ziek, ze zijn hier enorm paranoia om ziek te worden, toch ben ik de enige die niet ziek is en hun voorschriften niet volg :D)
- Dragen atlijd sloffen (ook omdat ze niet ziek mogen worden)
- Vlees knippen ipv snijden
- Geen handdoeken gebruiken, enkel badjas
- Afwas gewoon nat in de kast zetten, er is soort van railtje waar het water in kan druppen
- HEEL sterke koffie drinken
- Niet ontbijten
- Als er iemand verjaart ze enorm veel eten meebrengen
- 2 keer warm eten en elke dag pasta eten
- Elke avond uitgaan naar een soort van plein
- Spaghetti eten ENKEL met een vork, zonder lepel
- Nooit een riem dragen
- NU PAS RECYCLEREN ( sommige dorpen negeren dat en doen het gewoon niet :D )

CIAO BELLI

love you guys


donderdag 6 oktober 2011

Il primo mese

Ciao a tutti,

Ik kan me al geen gewoon Belgisch huis voorstellen, met 2 verdiepingen en een gezellig tuintje.
De beige kleurige appartementen, met elk hun eigen balkonnetje, met daarop de was uitgestald lijken elke dag meer en meer 'normaal'. De eerste weken was het erg wennen, om op zo'n kleine oppervlakte te wonen en niet gewoon naar buiten een wandeling in de tuin kunnen maken.
Op het heuvelig landschap word ik in elk geval niet uitgekeken.

Om verder te gaan op mijn vorig blogbericht, de meeting in Irsina was gezellig.
Het was fijn om de 6 andere studenten te ontmoeten en hun verhalen te horen.
We ontmoetten meisjes die vorig jaar op uitwisseling geweest waren. Elk maakten ze een dia voorstelling over hun ervaring. Heel erg mooi om te zien en vooral fijn om te weten, dat wij dat volgend jaar ook hebben. Een jaar vol ervaringen die we nooit meer zullen vergeten. Naderhand moesten we op de foto. Michele, mijn personal assistant wou continue foto's van mij maken. Hij is heel oud, maar echt zo grappig. Om de 2min zei hij: ' bel me als er een probleem is.' Het probleem trouwens is dat hij alleen maar Italiaans spreekt. Probleem of niet, hem zal ik de eerste maanden niet kunnen bellen. Hij had zijn kleinkind mee, héél schattig kleintje met donkere krullen. Ook zij kon er niet aan ontsnappen en moest op de nek bij de 'Belg' van Michele.

Ondertussen ga ik al 3 weken naar school. Met de dag gaat het beter en beter. Ik heb nog steeds geen boeken en ook zijn mijn Italiaanse lessen nog steeds niet gestart! Ik ga vanaf nu van 8u 's morgens tot 2u 's middags naar school. Redelijk vermoeiend want buiten Duits, Engels, Frans en wiskunde kan ik niets volgen. Ondertussen is er wel al vooruitgang geboekt, ik heb 5 lessen mogen kiezen; Duits, Engels, Frans, Italiaans en wiskunde. Waarvan engels en Italiaans verplicht zijn. Deze vakken ga ik waarschijnlijk in het 5e jaar volgen (het laatste jaar dus) want nu zit ik nog in het 4e jaar. Voor italiaans gaan ze me naar het 2e jaar verplaatsen, omdat daar nog grammatica wordt gezien. Of ja dat veronderstel ik toch, want ze veranderen hier van gedacht met de minuut. Ze snappen trouwens ook niet dat ik al afgestudeerd ben en helemaal geen punten nodig heb voor volgend jaar. Communicatie tussen leerkrachten en directeur loopt precies niet zo vlot op dat vlak. Maar we zien wel, alles komt inorde.
Ik zit trouwens in een echte meisjes klas. Niks voor mij dus, ik heb al direct een klasruzie meegemaakt, 2 meisjes die vechten om een jongen. CHE BELLA
Ik heb gemerkt dat mijn school veel investeert in uitstapjes. Zo gaat het 4e jaar naar Parijs en het 5e gaat naar Bologna. Natuurlijk ga ik van beiden profiteren :)

De middagen verlopen erg rustig, Italiaanse jongeren leren heel de namiddag. Ik denk soms dat die 1 blad per uur leren. En er zijn niet eens testen op school. Maar oke, voorbeeldige studenten. Perfect voor mij, om mijn blog bij te houden, mijn slaaptekort in te halen en de stad te verkennen. Er is trouwens 's namiddags ook helemaal niets te doen. Want al de winkels sluiten om 1u en gaan terug open rond 17u. Dus rond 19u ga ik meestal naar de supermarkt of inkopen doen. Gister heb ik mijn broertje vergezeld naar Matera. Hij gaat daar naar het conservatorium, om hoorn te spelen. Matera is een hele oude stad, opgedeeld in het oude en het nieuwe gedeelte. Het oude gedeelte is nog identiek aan hoe het vroeger was. Heel mooi om te zien. Er wonen zelfs nog enkele gezinnen in het oude gedeelte.

Vorige zaterdag heb ik Forenza bezocht, een heel klein bergdorpje waar 2 meisjes uit mijn klas wonen. We waren samen met de klas gaan eten in een bar. We aten koude pasta met tomaten en mozarella, daarna soort omelet en om aftesluiten cake met wortels en noten. super lekker. Na het eten maakten we een toeristische wandeling door het stadje en dronken we een koffietje. Enorm gezellige namiddag met de meisjes van mijn klas. Ook mijn zus was meegekomen, zij ging eten met 2 vriendinnen van haar klas.


Komende zaterdag ga ik mijn eerste feestje meemaken, Savino wordt namelijk 18. We zijn vorige week samengekomen bij Rosanna om een filmpje voor hem te maken en om te kijken wat we voor hem gaan kopen. En om het fotoalbum voor Sofie te maken. Zij is een duits meisje dat hier vorig jaar zoals mij een jaar heeft gewoond. Ze arriveert zaterdag voor het feest van Savino. Ik ben zenuwachtig om haar te ontmoeten, blijkbaar lijkt ze heel veel op mij. Rosanna heeft trouwens een zusje, laetitzia van 2 jaar! Enorm schattig.

Het is algemeen bekend dat italianen erg gelovig zijn. Ook dit heb ik al met eigen ogen gezien. Ik ben samen met Romina, Savino en Marika naar een soort van congres gegaan over 'geloven'. Het was vrijwilligerswerk en moesten zorgen dat al de priesters, bezoekers een dossiertje ontvingen en hun lidgeld betaalden. Daarna begon het congres, het ging over samen 1 familie zijn. Iedereen zat in een grote zaal, met vooraan belangrijke mensen van de kerk. Wij zelf hebben het congres niet bijgewoond, te saai blijkbaar. Sommige priesters vielen zelfs in slaap. We zijn samen met Tonio, een andere vrijwilliger een ijsje gaan eten en we bezochten een fontein. Van deze fontein moest men drinken, als teken van het geloof.

Buiten de mooie en fijne momenten heb ik ook al iets minder fijn meegemaakt. De nonna van Floriane, een meisje uit de klas van Marika was gestorven. We gingen naar de kerk om haar bij te staan. Geheel anders dan in België. Ik denk bijna heel het dorp kwam samen aan de kerk. in een lange rij liep iedereen door het middenpad naar binnen tot aan het altaar. Daar stond de familie en iedereen gaf hen 2 kussen. De mis is denk ik vooraf gegaan, lijkt me raar dat er geen mis zou zijn. Aan de ingang van de kerk lagen bloemen en kransen.

In tegenstelling tot het minder fijne moment heb ik ook al een huwelijk gezien. Onze buren Pino en Francesca trouwden. De kerk was heel erg mooi versierd met roze doeken en overal in de kerk stondne mooie witte en roze bloemen. Aan de ingang van de kerk stonden 2 grote potten met bloemen met in de bloemen rijst. De avond voordat iemand trouwt wordt er een soort van ceremonie gehouden bij het huis van de bruid. De bruidegom staat dan op het balkon en de rest benenden. Te vergelijken met Romio en Julia werd me verteld. Ondertussen is het de bedoeling dat de buren hun huis versieren (wij dus), hun balkon en deur werden versiert met bloemen en witte doeken. De dag erna kwam Francesca taart brengen en snoepjes. Speciale snoepjes die altijd gegeven worden als iemand trouwt. Soort van suikerboon met binnenin een noot. Heel lekker wel.

Er is deze week ook heel erg veel bezoek geweest. Soms voel ik me wel beetje bekeken. Iedereen komt langs om mij te zien. Zoals de nichten van Pina. Heel lieve vrouwen, die in elke mogelijke taal met mij probeerden te praten. En me om de twee minuten eten aanboden.
Ik heb hier trouwens in Palazzo iemand ontmoet uit Aerendonk! EINDELIJK na 3 weken nog een vlaams kunnen spreken. Donato en Monique zijn al 30 jaar getrouwd en wonen ook al zolang in Aerendonk. Donato is van Palazzo en Monique van Belgie. na 2 jaar waren ze hier nog eens op bezoek. Heel fijn om hun te ontmoeten. Ondertussen zijn ze wel al terug naar huis.

Het is ongelofelijk hoe erg Italië verschilt met België. Ten eerste is het hier al heel normaal als de elektriciteit uitvalt, ook internet werkt niet optimaal en het water durft wel eens koud worden. Dingen die helemaal niet verwacht had. Maar gelukkig gebeurt dit niet dikwijls. 1 keer per week maximum. Ze zijn hier trouwens ook vanaf gisteren begonnen met sorteren. Voor gisteren werden al de resten gewoon in 1 zak geduwd. voedsel, plastiek, karton allemaal samen. Iedereen is nu bezig met alles vanbuiten te leren. Plastiek in deze zak, karton daar. Heel raar voor mij, want voor mij is dat dood normaal. Ze vroegen trouwens ook of ik stiekem al gestudeerd had, omdat ik wist in welke zak alles moest. Ze begrepen gewoon niet dat dat voor mij gewoon was en ik gewoon niet beter wist.

Voordat ik het vergeet. Ik heb hier al konijn en paard moeten eten, vriendelijk geweigerd wel!
Het eten is hier echt perfect, maar dat kon ik gewoon niet eten.


Het gaat trouwens steeds beter en beter met mijn italiaans. Ik kan een beetje spreken en verstaan gaat al heel erg goed. Ik hoop snel italiaanse lessen te krijgen, het is redelijk frustrerend om niets te kunnen zeggen :D

Dinsdag vertrek ik op AFS weekend, Heel fijn want ik ga twee belgische meisjes terug zien ! en natuurlijk ook de anderen die ik leerde kennen in Rome. Wordt alvast een fijne week!




Tot de volgende,
mis jullie !


dinsdag 20 september 2011

La prima settimana

Ciao,

De eerste week zit er al op. De tijd vliegt! Ik wil trouwens iedereen bedanken voor de fijne smsjes voor mijn verjaardag en de cadeautjes die ik vond in mijn rugzak!
Mijn excuses, maar mijn wifi werkt eindelijk. Dit is de eerste dag dat ik fatsoenlijk op facebook kan, zonder dat er problemen zijn met het internet. En ook de e

erste dag dat ik een hele namiddag thuis ben en rustig op mijn gemak foto's kan uploaden, en iedereen updaten natuurlijk.
Er is in de eerste week al ontzettend veel gebeurd.
Vanaf maandag ben ik elke avond naar San Rocco gegaan, vorige week was tevens ook mijn laatste week vakantie. San Rocco is een soort van plein waar jongeren elke avond samenkomen. Na het avondeten, rond 11u vertrekken we naar het plein en daar spreken we af met vrienden van mijn zus. Iedereen is heel vriendelijk en komt naar mij toe om mij te verwelkomen. NIEMAND kan mijn naam uitspreken, dus word ik maar gewoon lina genoemd :D. Al de jongeren lopen telkens op en neer op het plein. Al snel is er een vast groepje gevormd waarmee we
altijd afspreken. Er gebeurd niet veel speciaals, we babbelen wat. In de mate van het mogelijke en drinken bier. Dinsdag gingen we overdag naar het centrum, waar we samen met marie-alma, daniella, fabiola en angela een ijsje gingen eten. Heel erg gezellig. 's Avonds na het avond eten, natuurlijk terug naar San Rocco.
San Rocco is echt iets waar ik elke avond naar uit kijk. Ik ontmoet daar heel veel nieuwe mensen. Iedereen begroet mij en iedereen leert mij italiaanse woorden.

Donderdagavond ben ik natuurlijk ook naar San Rocco gegaan, maar toen besliste Davide om mij het kasteel van Palazzo te laten zien. Het kasteel is gelegen op het hoogste punt van Palazzo. Samen met Arianna, Oriana, Federicca, Andre, Marika, Davide, Andrea en Domenico bezochten we het kasteel. Het was nog volop in restauratie en niet echt mooi :D, het uitzicht daarentegen had meer te bieden.














Vrijdag ben ik naar Bari gegaan, Bari is grotere stad, aan de zee. Met een magnifique historisch centrum. vooraf gingen we eten in een visrestaurant. Ontzettend lekkere pasta met vis. In de duomo van Bari vond een huwelijk plaats. Totaal anders dan bij ons, de kerk was enorm mooi versierd met witte en roze bloemen. Echt enorm mooi. Maar ontzetten chaotisch, het verkeer liep een beetje in het honderd, iedereen toetert en is gehaast. En de stad is vlak, niet zoals mijn. Palazzo ligt op een heuveltje dus enorm veel bergop en bergaf, in Bari was het trouwens ook warmer omdat De zee is trouwens enorm Blauw, écht héél mooi. Iets anders als ons zeeke he jongens ! Na het bezoek aan Bari reden we terug naar palazzo en onderweg bezochten we Trani. Trani is een heel mooie havenstad, veel rustiger dan Bari. Echt een stadje voor mij, heel mooi centrum, met gezellig restaurantjes met zicht op de haven. We bezochtin in Trani nog een nicht van mijn gastmoeder. Heel lieve mensen. Om 9u keerden we terug na huis want het was etenstijd :D

Zondag was er een welkomstfeest voor al de studenten van Irsina. ENORM saai want ja iedereen sprak italiaans. maar wel fijn om nog eens het ijslands, duits, thais, nieuw-zeelands en amerikaans meisje te ontmoeten. Fijn gepraat en ervaringen uitgewisseld. Ook moest iedereen een dessert maken uit haar moederland. Chocomousse was de ideale keuze dus.
Het was ook de laatste dag van de vakantie. We gingen nog vlug even pizza eten in een restaurant en daarna voor de laatste avond naar San Rocco. heel fijn avond, maar wel jammer want ik keek echt uit naar San Rocco.

Maandag om 07.00u liep de wekker af. Ik was best wel zenuwachtig want ik wist totaal niet wat te verwachten. Om 08u kwamen we aan op school. Er was een ceremonie buiten, iedereen moest in een halve cirkel gaan staan. De directeur vertelde vanalles, geen idee wat en ook werd er gebeden. De priester was er en las vanalles voor uit de bijbel. Het Amerikaansmeisje( dat ook
hier is met AFS en in mijn school zit) en ik moesten in het midden van de kring gaan staan en onszelf voorstellen. Naderhand werden we rondgeleid en mochten we de klas in. Ik zit in 4B linguistico, de leerlingen zijn een jaar jonger dan mij. In de klas zelf is het vrij saai eerlijk gezegd. Er is geen enkele interactie tussen leerlingen en leerkracht. Iedereen staart gewoon voor zich uit. 5 lange uren dus!

Tijd om een kijkje te nemen in het centrum.
Sorry voor de soms chaotische zinsbouw, maar ik heb zoveel gedaan dat ik niet meer wist waar te beginnen!

MIS ME! zoals ik ook jullie mis
love, Leen


maandag 12 september 2011

intercultura

Hallo vlotjanuskes,

Na drie dagen Rome ben ik eindelijk aan gekomen in Palazzo.
Mij vliegtuig landde vrijdag namiddag rond 2u. We werden direct opgewacht door iemand van AFS. Nadat we gewacht hadden op de amerikanen en de problemen met de bagage van de bolivianen was opgelost konden we eindelijk vertrekken naar het hotel in Rome. we kwamen rond 16.30 aan denk ik en mochten heel de namiddag doen waar we zin in hadden, want er was niet echt een activiteit gepland. Rond half 9 mochten we eindelijk eten, we waren echt al vanaf 16.30 dood aan het gaan van de honger! na het eten hebben we nog wat gepraat met de rest van de afs studenten en rond 23u mochten we eindelijk slapen. Ook de dag erna was heel erg zwaar. We werden per regio ingedeeld en hadden heel de dag workshops. 's Avonds was er nog een ceremony voor al de studenten en werd land per land voorgesteld.

Zondag was een heel spannende dag want ik zat in de groep die werd afgehaald door hun gastgezin. Al de rest moest ontzettend lang reizen. Ze kwamen rond 12 aan en om 13u gingen we lunchen met hun. Ik zat bij de familie van het ijslands meisje dat dichtbij mij zit hier in italy. Mijn familie was er niet. Ze waren ontzettend lief voor me en de mama van het ijslands meisje dat niet ver van mijn huis is wou my ook graag in huis nemen omdat ze me zo sympatiek vond haha. Na een lange rit van 4u in de auto van michele (heel oude knar die geen woord engels kon) kwamen myn ouders me halen op een centraal punt. Ik zag eindelijk mijn familie, ze waren heel lief en blij om me te zien. Na een ritje van 10 min kwam in aan in het appartement en mijn nonna en tante en 2 broers waren daar om me te verwelkomen. ik kreeg bloemen en we aten heel veel pizza. Na het eten kwamen er vrienden langs en dronken we champagne. Weer een uurtje later vertrok ik samen met iedereen naar het centrum om daar andere vrienden te ontmoeten. Ontzettend gezellig en fijn. Iedereen denkt trouwens dat ik uit amerika kom, geen enkel idee waarom, maar alsk over straat wandel roepen ze me na met Americana :D heel grappig om te zien.

Echt alles loopt al op wieletjes, ik ben ontzettend blij dat alles zo goed gaat.
En heel raar, maar ik versta echt heel veel italiaans. ik kan het wel nog niet spreken ;(
En het is hier ongeloofelijk warm, man man!

tijd om te gaan zwemmen denk ik, ik ga nog nie vaak op internet kunnen want er is iets mis met de wifi, dus ik kan mijn laptop ni gebruiken.
love you guys
( sorry voor de zinsbouw,ik spreek al vanaf vrijdag bijna alleen engels)

maandag 18 juli 2011

Primo post

Ciao a tutti,


De vakantie is begonnen dus zeeën van tijd om me bezig te houden met het aanmaken van deze blog. Achter exact 54 dagen vertrek ik voor 10 maanden naar Italië. Voor al degenen die benieuwd zijn naar waar ik terecht zal komen en wat ik die 10 maanden precies ga doen ga ik deze blog regelmatig bijhouden.

Het komende jaar zal ik verblijven bij de familie Campanelli.














Francesco en Giuseppina zullen mijn ouders worden. Zij hebben samen 3 kinderen. Marika is even oud als mij. Marcello is 17 en Matteo is 14.
Ze houden allen veel van sport en muziek.

De familie woont in een klein dorpje, Palazzo san Gervasio.
Het dorpje is gelegen in de regio Basilicata en telt
ongeveer 5000 inwoners. (1/3 van Bree)


zoals je ziet ligt Basilicata helemaal in het Zuiden net boven Calabrië.











Ik weet nog niet heel erg veel van de familie. Ik heb enkele gesprekken met mijn zus gehad. Ze vertelde me dat ik waarschijnlijk naar liceo linguistico zal gaan. Ik zal achter de schoolbanken zitten van 8u 's morgens tot 14u in de namiddag.

Ik ben alvast héél erg tevreden met de informatie.
Wanneer het volgende blogbericht verschijnt zal ik waarschijnlijk al in la bella Italia zitten!

Groetjes,
Leen