Heel erg raar om deze voorlaatste blog te schrijven. De volgende keer dat ik terug een blog schrijf, zal ik terug in België zijn bij mijn familie en vrienden. Waar weer een nieuwe stap in het leven op me te wachten staat.
Tegelijkertijd voel ik me ook enorm goed. Voor het eerst in dit jaar heb ik echt een gevoel van voldoening. Ik heb bereikt wat ik wilde bereiken. Een prachtig jaar dat niemand me meer kan afnemen. En hopelijk is dit voor al de kritiekgevers weer een voorbeeld dat een jaar in het buitenland met AFS zeker geen verloren jaar is. Niemand kan begrijpen wat een jaar in het buitenland met u doet, zonder het zelf meegemaakt te hebben.
Hoe zal ik me voelen wanneer ik op 8juli weer terug in België sta. Wat ga ik eten? Hoe ga ik de dag door komen? want de dagindeling zal weer helemaal anders zijn. Wat zullen de eerste vragen zijn?
Maar gelukkig sta ik daar nog niet te veel bij stil, ik heb eindelijk vakantie hier in Italië en die probeer ik zo goed mogelijk in te vullen.
Zo vierden we op 11mei de verjaardag van mijn zia Antonella. Zij werd 40 jaar. Samen met mijn mama maakte ik een ananastaart met in het midden een foto van haar. Samen rond 21u gingen we naar het restaurant waar we een verrassingsfeest voor haar organiseerde.
Zondag 13 mei stonden al de Juventussupporters al 's morgens vroeg al te juichen en te springen omdat juventus kampioen van Italië is geworden. Juventus is een voetbalclub uit Torino, helemaal in het noorden dus, maar erg populair hier in het zuiden. 's Avonds organiseerden ze een parade van auto's waar vlaggen, hoeden en toeters bij te pas kwamen. Nadien verzamelde iedereen zich op San Rocco waar er gezongen werd en pizza's uitgedeeld werden.
Door de week ging ik 's middags altijd met Valeria een espressino drinken in de bar. Zoals al de jongeren doen trouwens. Samen maakten we huiswerk en leerden we frans/engels. In het weekend gingen we naar het verjaardagsfeest van Fabiola en Valeria. Wow een droom! Rond 23u was het podium bij het plaatselijk zwembad gewoon VOL. Er was pizza, sangria, wijn, bier, enorm veel. Rond 00.00u kwamen er twee danseresen de pizzica dansen, een traditionele Italiaanse volksdans. Na dit spectaculair optreden werd de taart aangesneden en sloten we het feest af met een vuurwerkspektakel.
Op 25 mei kwam Sophie ook weer terug, (Duits meisje dat hier vorig jaar was met afs)
Haar gastmama is mijn l.o leerkracht. Een hatelijk mens dat ik echt niet kan uitstaan. Zij organiseerde een etentje voor mij, annie (Amerikaanse), Sophie en natuurlijk wat oudjes van AFS. Later in deze week organiseerde we ook een klasetentje met al de leerkrachten. Te samen gingen we naar een agriturismo, er werd veel gelachen en als verrassing voor de leerkrachten hadden we een mooie compilatie met uitspraken voorbereid.
Na al deze blije gebeurtenissen kwamen er ook snel heel wat mindere notities binnen. Zoals de bom die in Brindisi werd gelegd en waardoor een meisje om het leven kwam. Samen met onze school werd het volkslied gezongen en maakten we een vlag om ons meedeleven te betonen.
Ook de aardebevingen rond Bologna lieten heel wat mensen zweten. Er zijn heel veel jongeren uit mijn dorp die naar de universiteit gaan in Bologna. Gelukkig werd geen van hen getroffen door het noodweer. Op 2 juli vertrekt mijn gastpap voor 2 weken naar Bologna om projecten te ontwikkeling zodat de locale bevolking snel weer in hun huizen kan trekken.
Voor de rest werd er weinig gedaan, ik ging vaak weg met Salvatore, Valeria, Sara, Savino, Ilaria, Agostino, Maria Rosaria. We gingen samen uiteten en iets drinken. Gewoon zoals altijd hingen we op San rocco te praten en te lachen. (t'lijkt alsof ik een echte hanggirl geworden ben, maar dat is gewoon zoals ze zijn hier)
En hielden we ook een volleybalpartijtje.
En hielden we ook een volleybalpartijtje.
Na exact negen maanden in Italië te zijn werden we verwacht in Castellaneta voor onze eindoriëntatie. Het kamp dat ons echt met de neus op de feiten drukt dat dit fantastisch jaar op z'n einde aan het lopen is. Weer tegenstrijdige gevoelens. Een overweldigend gevoel bij de aankomst want eindlijk zag ik iedereen terug na 7 maanden. Vreemd eigenlijk, we zijn elkaar niet veel maar toch hebben we een hechte band
Anderzijds heerstte er een bedrukte sfeer. Nu pas realiser ik me dat dit écht het einde is. We begonnen het kamp met een middagje in het zwembad. Iedereen childe en er werd al vlot gebabbeld. Heel fijn dat iedereen nu ook Italiaans sprak, waar iedereen zo naar uitkeek, wat zo onredelijk leek. Rond 16 begonnen we met het verdelen van de groepjes. Elk groepje besprak hun verwachtingen voor het kamp en voor de terugkeer naar het land van herkomst. 's Avonds waren we vrij. Er werd gezwommen en na het eten gedanst. De dag nadien zag ik eindelijk de Italiaanse zee. Al was het wel een tegenvallertje. Geen mooie blauwe zee met wit strand, maar beter dan onze Belgische kust. Nadien bespraken we de evolutie van dit jaarop vlak van school, familie, AFS en vrienden. En natuurlijk mocht de talentshow niet ontbreken. Samen met Cote, Indira, Heloisa, Nuria, Linus, Shyra, Margarita en Gabriel maakten we een sketch in vier verschillend soorten. De avond werd afgesloten met een frisse duik in het zwembad, waar de hotelverantwoordelijke niet zo erg blij mee was. Tijdens het kamp waren er ook enkele emotionele/minder leuke momenten. Bijvoorbeeld zondagavond, we maakten een cirkel en ieder van ons kreeg een kaarsje. Bij het vertellen van een negatief of positief feit dat je is bijgebleven mochten we de kaars aansteken. Op het einde, wanneer al de kaarsjes aangestoken waren maakten we het woord AFS met de kaarsjes. De laatste dag was ook geen makkelijke dag. Iedereen moest op de grond gaan liggen met gesloten ogen. Een vrijwilligster vertelde ons de terugkeer naar ons eigen land in in stappen. Om af te sluiten was het afscheid van de andere AFS studenten toch het zwaarst. Uiteindelijk zijn zij degenen die weten wat het is om een jaar naar het buitenland te gaan.
Van 12 tot 14 juni is het ook Sant'Antonio geweest. Het feest van de patroonheilige van het dorp. Heel het dorp was mooi verlicht. Door de dag werden er marktjes uitgestald en 's Avonds waren er optredens. Om wille van financiële redenen waren de optredens minder goed. We opende het religieuze feest met een processie afgesloten door een vuurwerkspektakel op San Rocco.
Eerder vertelde ik dat ik al vakantie had. Hier in Italië eindigde de school op 12 juni officieel. Maaar, half mei was de school al bijna leeg en kwam niemand meer opdagen. Om het schooljaar op een fijne manier af te sluiten werd er hier in Palazzo een fuif gegeven bij het openbaar zwembad. Om 12u 's nachts werd er een duik genomen in het zwembad.
En zo belandden we ook aan onze laatste uitstap met AFS. Samen met mijn afs groep (annie, riley, leah (usa), anna (isl) moë(jap)) gingen we naar Ischia. Een eilandje vlakbij Napoli. Om 03.00u 'snachts begon onze reis naar Napoli waar we om 07.30 onze boot naar Ischia zouden nemen. De eerste bezichtiging was een beroemde bloementuin 'la mortella'. Heel erg mooi en een gids die het interessant maakte. Daarna was het al tijd om te eten en nadien mocht ik EINDELIJK de zee bewonderen. Met z'n allen maakten we een vlotte duik in de zee die echt werkelijk blauw en transparant was. Deed goed bij een temperatuur van 40 graden. Na een frisse duik bracht de bus ons naar het centrum van Ischia, waar we souvenirs kochten en was het ook weer tijd om de boot terug te nemen.
Voor de rest amuseer ik me nog heel goed, ondertussen zijn de temperaturen aanzienlijk hoog. Een week lang is het al dagelijks 40 graden, maar ook 's nachts wordt het niet kouder dan 25 graden. Dus fijn smelten hier in huis. 's Avonds ga ik altijd uit, al de jongeren zijn te vinden in het centrum waar we nog steeds op en af lopen :D of iets gaan drinken. Het aftellen kan trouwens beginnen !
Love you all!
Tot snel!
kus, Leen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten